Paardrijden in Tsjechië :D

[Reisverslag van mijn vakantie in Tsjechië bij The Eagle Trail Ranch]

WOENSDAG
Vandaag was het zover. Alleen op vakantie!
Om twaalf uur zat ik in het paarse (!) Wizzair vliegtuig naar Praag. Na een half uur vertraging gelukkig veilig aangekomen in het zonnige Tsjechië. Het was al snel duidelijk dat ik het Hollandse weer achter me had gelaten. Niet alleen het weer, ook de Nederlandse taal was ver te zoeken. Tsjechisch lijkt helemaal nergens naar, dus dan maar op zoek naar herkenbare begrippen.
De bus in naar het station (hlavní nádraží ) was een makkie. Er stond namelijk “Airport Express” op de bus, dus dat kon niet fout gaan. Het station zelf was wat lastiger. Wat een doolhof! De eerste de beste Tsjechische jongedame die ik, op het perron, naar de weg vroeg, verstond helaas geen Engels. Gelukkig werkt gebarentaal in elk land en al gauw was duidelijk dat ik voor een treinkaartje naar beneden moest. Na wat zoekwerk bleek dat ik gewoon de borden met het symbool voor een treinkaartje kon volgen en zo was het loket snel gevonden.
Hier kocht ik een kaartje met bestemming Ústí nad Orlicí om vervolgens positief geschrokken te zijn van de prijs. Voor een rit van 154 kilometer, twee uur met de trein, betaalde ik omgerekend acht euro. Daar kan de NS nog wat van leren! Nu moet ik wel zeggen dat de NS de treinstellen wat beter op orde heeft. Wat een gammele trein had ik getroffen. Degelijk, maar duidelijk verouderd. Kachels die te goed werken, waardoor het bloedheet was in de trein. Piepende wielen die bij elk station oorpijn veroorzaakten. Maar verder was het goed te doen en zonder vertraging kwam ik aan in Ústí nad Orlicí.
Hier stond Edwin al op mij te wachten die mij via kleine kronkelweggetjes zo naar The Eagle Trail Ranch reed, wat in het kleine dorpje Písecná u Žamberka ligt. Hartelijk verwelkomd werd ik door twee grote kwijlende berner sennens, Bink en Benzo. Mijn koffer kon ik kwijt op mijn eigen slaapkamer, die Inga mij liet zien en daarna werd ik meegenomen naar de saloon voor een welkomstdrankje.
Na het overheerlijke eten lag ik ’s avonds al vroeg op bed (een voorbode voor de rest van de week), want reizen maakt moe. Gelukkig was mijn bed heerlijk zacht en het dekbed (sorry, de twee dekbedden, ik ben een koukleum) lekker warm en kon ik fijn gaan dromen over de prachtige ritten die ik zou gaan maken.

DONDERDAG
Zachtjes, nee sorry, hard tikte de regen tegen het raam. Was het Hollandse weer mij toch achtervolgd. Maar ook in Tsjechië hebben ze een buienradar en daaruit bleek dat ’s middags de zon zou gaan schijnen.
Hierdoor besloten Edwin en Inga mij mee te nemen naar Žamberk om bij een typisch Tsjechisch koffiehuisje wat gebak te gaan eten. Daar zegt deze zoetekauw natuurlijk geen nee tegen. Na genoten te hebben van mijn notenslagroomtaartje was het tijd om weer terug te keren naar de ranch voor mijn eerste rit door het Tsjechische landschap.
Mijn paardje voor deze week was Kirk, een Tsjechisch warmbloed paard. Een stoere kerel die eerst een beetje de kat uit de boom kijkt, voordat hij een uberknuffelige softie wordt.
Tijdens de rit bleek hoe vaardig ik ben in van het paard af kukelen. Geheel onbedoeld rolde ik van de paardenrug af in de natte, maar vooral zachte blubber. Niets gebroken en ook mijn paard was nog heel, dus we gingen vrolijk verder. Een avontuur rijker.
Na ruim vier uur op de paardenrug gezeten te hebben, had ik mijn portie avontuur weer gehad en verlangde ik naar een stevige maaltijd en een warme douche. Maar eerst kreeg Kirk nog zijn dagelijkse verzorging en knuffel.
Ook deze avond maakte ik het niet laat. Genietend van een simpel boek zat ik bij de warme open haard tot mijn ogen erbij dicht vielen. En zo vertrok ik net na kinderbedtijd ook al richting mijn kamer.

VRIJDAG
Vandaag werd ik gewekt door de zonnestralen die tussen de gordijnen door schenen. Het beloofde een mooie dag te worden. Niet heel erg warm, maar warm genoeg om zonder jas op het paard te stappen. Ook vandaag was het weer een lange en avontuurlijke rit! In mijn westernzadel kon ik de omgeving goed bekijken en genoot ik van het uitzicht en het mooie weer. Ondertussen namen we paden die eigenlijk geen paden mogen heten. Waarom moeilijk doen als het makkelijk kan? Als er een boom op de weg ligt, dan maak je toch gewoon je eigen pad! En zo kwam het geregeld voor dat we gewoon tussen de bomen door reden en ons eigen pad maakten. Avontuurlijk was echt mijn woord deze week!
Die avond werd ik getrakteerd op nog een avontuur. Het hek van het weiland bleek open te staan en de paarden vonden het gras bij de buren een stuk groener. Nu moet je bedenken dat Edwin en Inga vierentwintig hectare heuvelig land bezitten... reken maar uit hoever dat lopen is! Gelukkig kon ik achterop de trekker en hadden we de paarden snel gevonden. Die liepen zo terug naar de juiste wei, zich van geen kwaad bewust. Ik was ondertussen aardig afgepeigerd en lag, zoals het een echt ochtendmens betaamt, vroeg op bed.

ZATERDAG
Wakker werd ik van de regendruppels die ik dit keer wel zacht tegen het raam hoorde tikken. Gelukkig kon ik mij verheugen op het luxe ontbijt. Vele soorten verse broodjes, broodjes met lekkere dingen van binnen, zoals jam, pudding of notenspijs. Muesli met kwark, een warm eitje, verse jus d’orange en allerlei lekkere dingen voor op brood. Het was elke ochtend weer heerlijk genieten.
Tegen de tijd dat ik op het paard zat was de regen alweer bijna weg. Vertrokken met lichte regen, maar bij thuiskomst kon ik meteen in een mouwloos shirt in de tuin gaan zitten. Het was opgeklaard met een fijne lente temperatuur. Tijd voor een ijsje!
Na het avondeten kon ik weer fijn bij de open haard gaan zitten met mijn boek tot het tijd was om naar bed te gaan. Laat ik hierbij zeggen dat je van paardrijden en het buitenleven erg moe wordt. Een mooie smoes om mijn vroege bedtijd een beetje te verklaren.

ZONDAG
Na een frisse douche kon ik vandaag zonder jas en met korte mouwen het paard op. Het begon eindelijk een beetje op zomer te lijken. Ook vandaag was het weer een avontuurlijke rit. Ik blijf in herhaling vallen. Elke dag worden je bilspieren zo’n vier uur getraind. Ondertussen kun je van het prachtige Tsjechische Adelaarsgebergte genieten en je verbazen over de lenigheid en tredvastheid van je paard.
Vandaag was het Moederdag en om Inga een beetje in het zonnetje te zetten gingen we met zijn allen uit eten in het dorp. Het idee om mij te laten verrassen door de Tsjechische keuken klonk goed, totdat ik het voorgerecht had geproefd. Een lokale lekkernij: knoflooksoep met ham en kaas. Stel je hierbij voor dat je een mok hebt met heet water en daar zes fijn geperste tenen knoflook in laat rondzwemmen. Juist. Van vliegen had ik die avond geen last meer. Een beetje jammer was dat ook die leuke Tsjechische jongeman met een boog om mij heen liep. Dat werd alleen naar bed.

MAANDAG
Vandaag alweer de laatste rit van deze week. Kirk kreeg een extra knuffel en samen met Inga en Panish (haar paard) gingen we op pad. Het was gezellig, avontuurlijk (daar is ie weer!) en geweldig genieten van het glooiende Tsjechische landschap. Ook vandaag was het weer ons goed gezind. En zo heb ik van de twintig paardrij-uren er wel negentien droog gehouden!
Als afsluiting van deze schitterende week had Erwin een kampvuur gemaakt waarboven we onze eigen worstjes konden klaar maken. Een betere laatste avond kon ik mij niet wensen. Had er een aantrekkelijke vent met een gitaar neergezet en ik was echt niet meer naar huis vertrokken!

DINSDAG
Na mijn laatste luxe ontbijt werd ik door Inga naar Ústí nad Orlicí gebracht. Eerst nog even langs de supermarkt. Zo dol als ik ben op eten, zo dol ben ik op buitenlandse supermarkten. Even de snoep&snack afdeling onveilig maken voordat ik met de trein richting Praag vertrok.
In Praag aangekomen had ik nog een paar uur de tijd om de stad te voet te verkennen. Met een plattegrond in de hand en mijn geweldige kaartleesskills (echt!) zou het helemaal goed moeten komen.
Als eerste kwam ik langs het Národní Muzeum. Een groot gebouw die ik herkende van mijn vorige trip naar Praag (een studiereis in 2005). Zo herkende ik ook het Staromstské námstí. Een plein vol authentieke gebouwen met langs de kant een rij koetsen waarmee je de stad wat beter kon verkennen. Verder stond de beroemde brug, de Karlv most, op het programma.
Ook de astronomische klok heb ik gezien. Het leek net een scene uit een flashmob. Ineens staan er heel veel mensen op het plein. De klok slaat. Er komt een stel apostelen voorbij schuifelen achter het luikje van de toren. Een musketier blaast op zijn trompet. Iedereen juicht en applaudisseert. Zo snel als de mensen gekomen waren, zo snel zijn ze ook weer weg. Dit hele schouwspel duurde nog geen twee minuten, mij verbaasd en verwonderd achterlatend.
Ondertussen was het alweer etenstijd en had ik afgesproken om met Pavlina ergens een lokale bar op te zoeken om ‘jedno pivo’ te drinken, ofwel één bier. Vergis je niet in het Tsjechisch. Als je nu twee bier wilt bestellen kun je niet zomaar ‘dwa pivo’ zeggen, want dan snappen ze je niet. Letterlijk zeg je dan namelijk twee een bier. Het is ‘dwa piva’, een van de zeven (!) naamvallen. Als je toch eigenwijs wilt zijn kun je ‘dwa krát pivo’ zeggen, ofwel twee maal een bier. Zo leer je nog eens wat! Mijn Tsjechische woordenschat is ondertussen iets uitgebreid. Dobrý den (goedendag), prosím (alsjeblieft), Dekuji (dankjewel) en natuurlijk kun [spreek uit konje] (paard).
Na het eten kon ik bij Pavlina in Praag blijven slapen. Handig hoor, een broer die een vriendin heeft in mooie steden. Zo sliep ik vorig jaar ook al een paar nachten bij haar, toen ze nog in Londen woonde.

WOENSDAG
Helaas zit mijn vakantie er al weer op. Vandaag vroeg opstaan om op tijd op het vliegveld te zijn. Het vliegtuig vertrok al om tien uur. Binnen een paar uur was ik alweer thuis. Van het warme en zonnige Praag naar een koud en nat Nederland. Zonde. Maar de mooie herinneringen blijven :D


Foto’s: http://picasaweb.google.com/Lisanka/PaardrijdenInTsjechie#

Filmpje: http://picasaweb.google.com/Lisanka/PaardrijdenInTsjechie#5470705154090329458