Knowsley Safari Park

Woensdagochtend was het zo ver! Op weg naar Schiphol om zo voor een dagje naar Engeland te vliegen voor een sollicitatie bij het Knowsley Safari Park in Prescot!

Ik had namelijk gesolliciteerd voor de functie van ‘Education Officer’. Grootste deel van de functie is om scholieren (zowel basisschool als middelbare school) les te geven over allerlei diergerelateerde onderwerpen. Zowel in de dierentuin zelf als op scholen in de omgeving. Verder is ook het ontwerpen van nieuw lesmateriaal (vooral voor middelbare scholen) en het geven van presentaties bij dierverblijven een onderdeel van de functie. Een supergave functie dus :D
Na het versturen van de sollicitatiebrief had ik er verder niet veel aandacht meer aan besteed. Voorgaande sollicitaties op soortgelijke functies leverden namelijk niets op. Totdat ik ineens een mailtje in mijn inbox kreeg waarop stond dat ik op gesprek mocht komen! Waaah! Gaaf :D Dus zo kom ik terug op het begin van mijn verhaal. Op weg naar het vliegveld voor een sollicitatie.

Van Schiphol vloog ik naar Liverpool om daar met een taxi al snel aan te komen bij het Knowsley Safari Park. Dit safaripark ligt namelijk vlakbij Liverpool, in het plaatsje Prescot op een supergroot en mooi landgoed van Lord Derby. Voor de hele geschiedenis raad ik je aan om een kijkje te nemen op de website: http://www.knowsley.com/
Het is een safaripark, een klein beetje te vergelijken met de Beekse Bergen, waarbij je met je eigen auto door het park rijdt om zo alle dieren te bekijken. Het is alleen mogelijk om met je eigen auto de safariroute te rijden en deze route is niet wandelbaar. Zonder auto is het dus niet de moeite waard om de dierentuin te bezoeken. Naast de safariroute, die ongeveer een uur duurt, is er ook nog een wandelgedeelte met een klein aantal dieren (olifant, giraffe, otter, stokstaartje) en een hoop kermisattracties. Dat is volgens mij iets typisch Engels, kermisattracties in een dierentuin. Ik ben dat vaker tegengekomen. Maar goed, het is een erg mooi safaripark om te bezoeken.

Aangekomen bij het Knowsley Safari Park kon ik eigenlijk vrijwel meteen op gesprek. Er was nog een gaatje vrij en zo hoefde ik geen uren te wachten. Het gesprek werd geleid door de Education Manager en de Human Resources Officer. Het gesprek duurde in totaal maar zo’n dertig minuten. Vrij kort, al zeg ik het zelf. Maar zoals jullie weten is Engeland een land van regels en dit was geen uitzondering.

Ik was namelijk erg benieuwd waarom ik was uitgekozen uit de vele sollicitanten om op gesprek te mogen komen. Het blijkt dat ze werken met een lijst met daarop criteria waaraan de sollicitant moet voldoen om in aanmerking te komen voor de functie. Scoor je een bepaald aantal punten dan word je standaard uitgenodigd op gesprek. Hieruit bleek dat ze van woensdag tot maandag sollicitatiegesprekken hadden, wat mij vertelt dat er toch wel zeker twintig sollicitanten zullen zijn! Vandaar dat een gesprek maar zo’n dertig minuten duurt. Bovendien krijgt elke sollicitant hetzelfde gesprek. Er waren tien standaard vragen die iedereen kreeg om zo gelijke kansen te creëren.

Om terug te komen bij mijn eigen gesprek, daar heb ik een goed gevoel over. Al weet ik niet hoeveel kans ik maak tussen zoveel sollicitanten, het feit dat ik op gesprek mocht komen vind ik toch een erg gave ervaring :)

Om een indruk te geven van de vragen die ze stelden. Deze kon ik nog teruggraven uit mijn geheugen.
- Wat weet je over het Knowsley Safari Park?
- Waarom heb je op deze functie gesolliciteerd?
- Weet je wat BIAZA is?
- Hoe zijn je computer skills?
- Ben je geschikt om materiaal te ontwerpen voor 11-18 jarigen en daarbij gebruik te maken van ‘educational IT’?
- Heb je ervaring met administratieve taken?
- Ben je bekend met [een bepaalde ontwikkeling van de Engelse overheid] het leren buiten het leslokaal?

Na deze vragen werd mij gevraagd om een korte presentatie te geven. Dat was wel even spannend! Van te voren had ik me goed ingelezen en geoefend om zo uit mijn hoofd, zonder spiekbriefje, een presentatie te kunnen geven. Het onderwerp was de giraffe en de doelgroep de bezoekers van de dierentuin. Als ondersteunend materiaal had ik een stukje huid meegenomen (niet een echte natuurlijk, dat komt natuurlijk niet door de douane!) en een kartonnen hoef om zo te kunnen laten zien hoe groot de hoef van een giraffe is (27cm diameter, zo groot als een flink bord!). Met mijn presentatie ervaring ging dit gelukkig redelijk vloeiend.

Nu maar afwachten hoe goed mijn gesprek en presentatie werkelijk is gegaan. Ik krijg namelijk woensdag de uitslag per telefoon (als ik ben aangenomen of op tweede gesprek mag komen) of per mail (als ik ben afgewezen). Spannend!

Na mijn sollicitatiegesprek had ik nog een halve dag over om van Engeland te genieten. Als eerste ben ik de looproute van de dierentuin langsgegaan om zo een beeld te krijgen van de dierentuin. Daarna heb ik nog even kunnen gluren in het leslokaal. Wel heel anders opgezet dan dat ik gewend ben vanuit het CNME (Centrum voor Natuur en Milieu Educatie) in Rotterdam. Zo stonden er rijen met stoelen en een beamer met scherm opgesteld. In tegenstelling tot het CNME waar een klaslokaal echt ingericht is op basis van een thema, met diverse doe-hoekjes.

In het leslokaal kwam ik een van de Education Officers tegen die gelukkig tijd had om mij het safaripark per auto te laten zien! Zo heb ik dus ook de safariroute gereden, wat erg mooi was om te zien. Grote open vlaktes (denk aan een heuvelachtig bebost weiland) met wegen ertussen. Veel hoefachtigen, maar ook midden tussen de leeuwen door gereden! Ook de apen (baboons) waren hilarisch. Die beesten slopen echt alles! Je kunt er met je auto doorheen rijden, met gevaar voor eigen leven. Ze houden namelijk wel van wieldoppen en ruitenwissers. Alles wat niet goed vast zit aan je auto vinden ze geweldig om mee te spelen. Ook dakramen kunnen ze open maken. Wees gewaarschuwd ;) (Kijk ook vooral dit filmpje: http://www.youtube.com/watch?v=OCQtbLngkmM)

Na de safari was het tijd om afscheid te nemen van de dierentuin en de trein te pakken naar Liverpool. Zo kon ik ook nog een klein beetje wat van de stad zien. Te beginnen met een echte Engelse pub, waar ik van een late lunch kon genieten. Gevolgd door wat foto’s van mooie gebouwen en wat gesnuffel in een van de vele shopping malls die Liverpool rijk is.

Ruim op tijd nam ik de Airport Bus vanaf het station om zo nog even adempauze te hebben op het vliegveld. Die gedachte had ik beter niet kunnen hebben. Op het vliegveld aangekomen zag ik namelijk dat mijn vlucht gecancelled was!! En zo had ik een adempauze van 20 uur…

Juist! Nadat ik ontdekt had dat mijn vlucht gecancelled was ben ik meteen in de rij gaan staan bij de Easyjet balie. (Ja, het was Easyjet mensen, nooit meer mee vliegen! ;)) Hier vertelden ze mij dat de vlucht was geschrapt omdat het vliegtuig met pech in Barcelona stond. Ja, de connectie ontgaat mij ook. Blijkbaar hebben ze te weinig materieel en personeel om een geval als dit op te kunnen vangen. Maar goed. Mijn vlucht van 19.15u kon omgeboekt worden naar de vlucht van 13.55u de volgende dag. Geen eerdere vlucht was mogelijk. Na een hoop gepuzzel ook geen andere oplossing kunnen bedenken. Tenzij ik 300 euro over had zodat ik om zes uur ’s ochtends met KLM terug had kunnen vliegen om zo nog wat aan mijn dag te hebben… was er geen andere oplossing.

Met een busje werden alle gestrande passagiers overgebracht naar het Thistle Atlantic Tower Hotel in hartje Liverpool. Prima hotel overigens, aan luxe geen gebrek. Een warme maaltijd werd verzorgd en de nodige drank werd op rekening van de kamer gezet (die op naam stond van ene Mr. Easy Jet, haha). Het was ondertussen erg gezellig met alle gestrande passagiers want een ramp brengt saamhorigheid met zich mee en dus ook leuke gesprekken. Een kleine wereld bleek het weer te zijn, want op de een of andere manier waren we allemaal met elkaar verbonden. Zo werkte een jongeman bij een bedrijf die iets te maken had met olie en offshore en dus wel eens op bezoek was geweest bij het kantoor van mijn moeder! En ook de zakenmannen onderling konden elkaar weer tips geven over bepaalde systemen of manieren van onderhandelen. Wel grappig trouwens dat er dus alleen maar zakenmensen op de vlucht zaten. Ze vonden het dan ook erg leuk om te horen dat ik gewoon voor een sollicitatiegesprek op en neer was gevlogen :)

De volgende ochtend ben ik samen met een medepassagier nog even naar Liverpool centrum gelopen om daar te genieten van het weer (twee dagen zon, hoe is het mogelijk!) en van de geweldige Engelse winkels (Primark, Next, New Look, River Island, Dororthy Perkins, H&M). En al heb ik nog steeds een hekel aan shoppen (niets past met mijn lange lichaam en grote voeten), in Engeland is het door ander soort winkels toch erg leuk om een ochtendje rond te neuzen.

Om twaalf uur werden we opgehaald en teruggebracht naar het vliegveld. Hier waren we een uurtje voor de vlucht vertrok, denkende genoeg tijd te hebben. We hadden tenslotte al online ingecheckt en alleen handbagage mee. Maar nee, in Engeland zijn ze niet zo efficiënt! Door de douane was een hel. Het paspoort was zo bekeken, maar toen de rij in (jaja, de welbekende Engelse queue) voor de bagage en lichaamscheck. Hier schrokken we toch wel van de lengte van de rij. Zoals we op Schiphol zijn gewend is deze check pas bij de gate waar je vliegtuig vertrekt. Dus één security poortje per gate betekent toch wel zeker honderd poortjes. Liverpool Airport is minder groot, maar vier (!) van deze poortjes is echt te weinig voor alle passagiers. Zo hebben we een uur (!) in de rij moeten staan waardoor we bijna ons vliegtuig gemist hadden! De ‘last call’ werd gemaakt toen we gelukkig net aan de beurt waren. Namen werden niet opgenoemd, dan waren ze nog wel even bezig ;)

Gelukkig vertrok dit vliegtuig wel en kon ik om half vijf de Nederlandse grond weer bewandelen. Wat een genot! Was ik toch maar mooi even gestrand op een (on)bewoond eiland…

For now: fingers crossed en hopen dat ik woensdag goed nieuws kan brengen :)

Zie ook: http://picasaweb.google.com/Lisanka/KnowsleySafariParkLiverpool