Huppels en miniatuur vliegtuigjes!

Heb ik nieuws voor jullie… drie kaar raden wat er in mijn huis rondhuppelt? Jaaa, een huisdier! En dit keer wel een echte ;) Afgelopen vrijdag kwam Animal Welfare met een verwaarloosd konijn de dierenkliniek binnen. Of iemand even voor het konijn kon zorgen gedurende het weekend. En jullie weten wie de konijnenliefhebber is van de familie… Ik was dus het vrijwillige slachtoffer, haha. Het konijn zat zwaar verwaarloosd in een hok met een ander konijn. Dat andere konijn was dood en al aan het ontbinden, bovendien lag heel het hok vol met konijnenkeutels. Vandaar dat ze het konijn hebben meegenomen. Het blijkt een Hollander te zijn (althans, dat denk ik vanwege zijn aftekeningen) en die horen zo’n 2-2,75 kilo te wegen, terwijl deze huppel maar 1,4 kilo weegt. Maar het kan ook best zijn dat het konijntje maar een half jaar tot een jaar oud is, en daarom nog vrij licht is. De nagels waren namelijk megalang en ik kon er zo een centimeter afhalen. Als ze nog nooit geknipt zijn, is het redelijk om deze leeftijd te vermoeden.
Dus, nu heb ik een konijn :D Ik heb een grote kennel met tralies gekregen om het konijntje in de doen, kreeg voer mee en heb zelf hooi gekocht in de supermarkt. Dat is trouwens ook nog een hele toer, om hier konijnenspullen te kopen! Er zit hier een klein dierenwinkeltje en daar was het konijnenvoer op… wat pas weer binnenkwam over twee weken. LOL. Je moet hier op de Antillen dus echt inspelen op de marktwerking (als in: op=op). Gelukkig verkocht de supermarkt ook nog konijnenvoer en kwam ik tot mijn grote verbazing een kilozak hooi tegen! Hooi is hier namelijk niet te krijgen (dacht ik), de paarden krijgen hier namelijk ook geknipt gras.
Maar ja, nu heb ik een vrolijke huppel in mijn huis <3 Heeft iemand nog een leuke naamsuggestie? Tot nu toe heb ik haar ‘Nugget’ gedoopt ;)
Trouwens, weet iemand ook hoe je een konijn naar Nederland vervoert? (heh heh) KLM vervoert alleen honden en katten en wil geen konijnen meenemen, vanwege de tropische ziekte gevaren. Pfff.

Verder ben ik hier natuurlijk weer naar de film geweest. Vorige week naar ‘I love you, man’, waarin een man op zoek gaat naar een beste vriend. Leuke film! En deze week ging ik in mijn eentje naar de film omdat er niemand mee wilde. Niemand heeft zo’n verknipte filmsmaak als ik, gezien ik naar ‘Hannah Montana’ wilde, haha ;) Maar het leuke van in je eentje op stap gaan, is dat je makkelijk in contact komt met andere mensen. Zo zaten er twee (Amerikaanse) gezinnen in de bioscoop, waarvan een gezin ook sinds november op het eiland woonde. Ik kreeg meteen een naam en een telefoonnummer en als ik zin had kon ik ze eens bellen. Lachen toch? De film was verder ook wel vermakelijk ;)

Van het weekend moest ik natuurlijk weer wat toeristisch doen. Ik ben zaterdag ochtend vroeg naar Marigot gegaan in de hoop wat van de vismarkt te kunnen meepikken. Helaas was de vismarkt al afgelopen toen ik om half negen (?!!) in de stad verscheen. Had ik er blijkbaar om zeven uur al moeten staan, lol. Ik ben wel een ochtendmens, maar niet gek ;) Wel heb ik de kruidenmarkt gezien en er was een soort braderie in het centrum, maar daar was niet zoveel spannends te beleven.
Dus doorgegaan naar Philipsburg om daar lekker te shoppen. Ik heb eindelijk nieuwe paardrijdschoenen gekocht! Echte Timberlands, dus hopelijk gaan deze ook weer tien jaar mee, net zoals mijn oude schoenen :) Het grappige van shoppen hier is het afdingen. Toen ik na veel passen en meten de juiste schoen had gevonden, vroeg ik naar de prijs. $79. Hmm. Dus ik zeg: ‘sorry, mijn budget is maar $50’… en toen mocht ik ze gewoon voor $50 meenemen! Yay :D Kwam ik er later achter dat deze schoenen in Nederland zo’n €120-180 euro kosten. Dat is nog eens een koopje!
Zaterdagmiddag ben ik met Loes (een collega van Sophia) naar het strand bij Karakter gegaan. Daar kwamen we Letty en haar huisgenootje Marloes tegen. Altijd leuk hoe je hier spontaan mensen tegen het lijf loopt. Later kwam er nog een groep jongens bijzitten, waarvan ik er twee al kende van eerder e feestjes. ’s Avonds ben ik dus met vijf mannen gaan eten, onbeperkt spareribs ;) En natuurlijk kwamen er weer echte mannelijke gespreksonderwerpen boven tafel… op de verwachte seks na, bleek het ook over poep en plas te gaan, heerlijk tijdens de maaltijd!
’s Avonds gingen Sjors en Mark nog garnalen vissen bij de brug. Het schijnt dus dat met zonsondergang alle garnalen uit de Simpson Bay Lagoon terug naar de zee zwemmen. En zo zaten er tientallen mannen met een visnetje en zaklamp onder de brug om garnalen te vangen. Altijd leuk om te zien hoe lokale mensen hun zaterdagavond doorbrengen, haha ;)

Zondag was het natuurlijk weer strandtijd. Samen met Trinke ben ik naar Grand Cayes te gaan om te snorkelen. Midden in de zee voor de kust zaten namelijk riffen, en waar riffen zijn, zijn vissen! Jammer dat ik het snorkelen pas ontdekt heb, nu ik alweer bijna naar huis ga. Maar toch, de weekenden zijn hier echt genieten. Altijd mooi-weer-garantie ;)

Het werken gaat hier verder zijn gangetje. Behalve dan dat ik donderdag wel een erg leuk uitstapje had! De dierenarts gaat namelijk een keer in de twee weken een dag naar Sint Eustatius (een ander eiland dat bij Nederland hoort) om daar voor dierenarts te spelen. Het eiland heeft namelijk zelf geen dierenarts! Bovendien is het eiland vrij klein, maar 3000 inwoners. Iedereen kent elkaar dus. Wat ook heel hilarisch was in het vliegtuig. En dat is ook nog een verhaal apart! Om zes uur ’s ochtends werden we op het vliegveld verwacht om in te checken. We vlogen met Winair, een kleine luchtvaartmaatschappij die de meeste Caribische eilanden met elkaar verbindt. Dr. Swanston vloog om 7.00u en ik om 7.10u omdat het vliegtuig vol zat. Na het inchecken (wat net zo streng is als op elk ander vliegveld) mochten we naar het vliegtuig lopen. Het vliegtuig was namelijk niet groot genoeg om aan een slurf te staan, en dat is een understatement. Het gammele gebakje had namelijk maar acht stoelen in totaal?! Twee voor de piloten en zes voor passagiers. OMG! Ik dacht even dat ik niet meer levend terug zou komen. Wat een ervaring was dat. En dan doen ze heel streng op het vliegveld… geen flesje water mee, geen nagelknipper etc. Terwijl ik de piloot met mijn blote handen had kunnen wurgen, zo dichtbij zat ik?! Antilliaanse logica. Verbazend.
In twintig minuten waren we op Sint Eustatius. Het vliegveld had wat weg van een houten huisje. Hihi, wat een aanfluiting vergeleken met Schiphol ;) De bagageband was ook niet meer dan een gat in de muur met daaronder een plank om alle koffers op te vangen. LOL.
Helaas heb ik niet zoveel van het eiland kunnen zien, omdat er echt enorm veel mensen de dierenarts wilden bezoeken. Zo waren we van acht uur ’s ochtends tot zes uur ’s avonds druk bezig met patiënten. Een klein uurtje pauze hebben we gehad, waardoor ik toch nog iets heb gezien. In ieder geval heeft Sint Eustatius veel meer cultuur (en oude gebouwen) dan Sint Maarten. Verder is het klimaat en de natuur vergelijkbaar met Sint Maarten. Al is Sint Maarten wel een eiland van de vele stranden.
Voor de terugreis kun je hier gerust een half uur van te voren aan komen lopen. En ik maar denken dat we te laat waren, terwijl we nog eens vijftien minuten konden wachten voor het inchecken. LOL. De terugvlucht was wel wat drukker. Dit keer hadden we een vliegtuig waar twintig passagiers in konden. Helaas was het donker en heb ik niet zoveel gezien behalve schimmen en lichtjes. Maar wat een ervaring was dit. Dat is nog eens een leuk zakenreisje :D

Natuurlijk heb ik ook weer een boel foto’s gemaakt: http://picasaweb.google.com/lisankaSXM/SXMWeek23#