Woestijnen en oases!

Maandag was een heerlijke relaxdag bij Auberge du Sud in Merzouga. Genieten van een overheerlijke lunch, relaxen aan het zwembad, een spelletje Boonanza en een uitgebreide douche met haarmasker!

Rond een uur of zeven vertrokken we per kameel de woestijn in. De woestijn behoort tot de Sahara en de zandduinen waar we doorheen reden heten Erg Chebbi. Een prachtig stukje natuur in het zuidwesten van Marokko.
Ik moet zeggen dat het geen kameel was, maar een dromedaris, want ze hadden maar één bult. Volgens mij kennen ze hier in Marokko het verschil niet, want ze noemen ze gewoon kamelen (“zjemel”). Denk niet dat ze hetzelfde zitten als een paard, helaas. Het schommelt een heel stuk meer! De kamelen kregen een zadel op, precies om de bult heen, die werd bedekt met een grote deken. Het meest handige is om achter de bult te gaan zitten, waardoor je best ver naar achteren zit. Je benen bungelen los naar beneden waardoor je bovenbeen spieren flink aan het werk worden gezet (auw!).
Vooraan de stoet wandelt een Arabier die de eerste kameel vast heeft. De andere kamelen zitten met een touw door hun mond of een touw door een ring aan hun neus vast aan de kameel voor hun, zo kunnen ze niet ontsnappen.
Na een uur door de prachtige zandduinen te zijn gehobbeld, mochten we afstappen om de zonsondergang te bekijken. Hou je goed vast als een kameel gaat zitten, want hij zakt eerst door zijn voorpoten een meter naar beneden! De zonsondergang was een plaatje en konden we bovenop een zandduin goed bekijken.
Nog een half uur hadden we nodig om naar ons kamp midden in de woestijn te hobbelen. Mijn rug was er toen ook helemaal klaar mee, dus ik was blij dat we er waren :)

Natuurlijk werden we verwelkomd met de enige echte Berber Whiskey (=Marokkaanse thee). Ook hier kregen we een typische Marokkaanse maaltijd: tajine met kip en groente. En werden we vergezeld door Arabieren met trommels.
Slapen deden we in grote tenten met vier of vijf matrassen op de grond. Gelukkig ook met dekens, want in deze woestijn koelde het ’s avonds wel erg af. Temperatuur kan ik niet noemen, maar in een shirtje met lange mouwen was het net iets te fris (graad of 15?).
Midden in de nacht moest ik op zoek naar het toilet, die een stukje verder in de woestijn stond. Prachtige campingtoiletjes (weet je nog mam, die van vroeger in de voortent) met een gordijn ervoor. Op de terugweg naar de tent kon ik de prachtige sterrenhemel bewonderen.

De volgende ochtend werden we om 5.50u gewekt zodat we de zonsopgang konden bekijken. Ook dit was weer een plaatje! Daarna werd ons ontbijt geserveerd. Brood (wat lijkt op Turks brood, maar hier zal het wel Marokkaans brood heten, haha), jam, kaasjes (la vache qui rit hebben ze hier overal) en een Berbersche omelet (met tomaat, ui en paprika).

Om acht uur was het tijd om op onze kameel te stappen voor de terugweg. Ik had aangegeven dat ik vanwege mijn rug liever met een truck terug zou gaan als dat mogelijk was. Daarvoor moesten we eerst een half uur per kameel de woestijn in (yay! Het was stiekem toch wel heel leuk). Er bleek geen truck klaar te staan, maar een heuse quad met Arabier, haha. Moest ik me toch even goed vastklemmen aan die Marokkaanse man ;) Achterop de quad was ook wel heel tof en wat een geweldig uitzicht! Die zandduinen hè, niet die kerel ;)

Terug bij het hotel vertrokken we met ons busje naar Tinghir, ongeveer 3,5 uur rijden. Hier kwamen we aan in weer een prachtig hotel, Tomboctou.
Meteen werd er een heerlijke lunch geserveerd. Pastille, een zoet deeg met kip, amandel en honing binnen in, errug lekker!
Helaas was mijn buik het daar niet mee eens. De vloek van de Arabier had gesproken ;) De rest van de middag heb ik dus in mijn hotelkamer doorgebracht. Wat ik niet eens zo heel vervelend vond, want al die reisdagen en indrukken maken toch best wel moe!
’s Avonds toch meegeweest het dorpje in om daar te eten. Iets besteld van de kaart waarvan ik geen idee had wat het was. Er stond “kebabbe”, dus ik dacht, lekker, een vleesspies. Nou, een vleesspies was het, maar ik vermoed dat het gebakken levertjes waren, haha ;) Een bijzondere verrassing, maar na één spies had ik er toch wel genoeg van ;)

De volgende dag (woensdag) vertrokken we om tien uur naar de Gorge du Todrah, een prachtige kloof aan de rand van het plaatsje waar we verbleven. Er stond een wandeling op het programma. In eerste instantie zou deze zo’n drie uur duren en zou ik achterblijven in het hotel (want drie uur door de bergen wil mijn lijf nog niet). Reisleidster Judith had echter geregeld dat de wandeling maar een uur zou duren en ik dus mee zou kunnen (toppertje! Dank Judith :D).
De wandeling begon een stukje voor de kloof. Doordat er veel water door de kloof stroomde (vanuit een bron in de bergen) is een heel stuk van dit gebied echt ontzettend groen! Dat noemen ze nou een oase, al vond ik deze aardig groot. Het heet schijnbaar de Palmerie. Dat groen steekt enorm af tegen de droge rode gebieden er omheen. Prachtig!
Na een heerlijke wandeling van een uur of twee (ging prima!) door dit groene gebied, langs kleine akkers met alfalfa, mais en bloemkool, afgronden en rivierbedden, hobbelige paadjes en wadend door bamboe, kwamen we aan bij een klein huisje waar onze lunch geserveerd zou worden. Eerst een kijkje in de keuken waarbij ze uitlegden dat couscous niet in vijf minuten bereid wordt, maar wel een uur nodig heeft! Geen kokend water op de couscous gooien, maar laten wellen door de couscous te stomen met een pan met kokend water onder de pan met couscous.
De lunch bestond dus uit couscous, met vooraf weer zo’n heerlijke salade (tomaat, paprika, rode ui, olijven en koriander) en na afloop sinaasappel en meloen.

Na de lunch kregen we een echte Marokkaanse thee ceremonie te zien. Hoe maak je een Marokkaanse thee? Men neme een theekan. Daar stop je drie lepels groene thee in. Giet een klein beetje warm water in de thee. Giet dit af in een kopje. Dit is om de groene thee bladeren te openen. Voeg vervolgens weer een beetje warm water toe aan de thee. Dit is om de groene thee bladeren te wassen. Het afgietsel hiervan is troebel en wordt weggegooid. Giet vervolgens het eerste kopje weer terug, vul warm water bij, voeg er nu een enorme klont suiker aan toe (of niet) en laat de theepot pruttelen op het vuur totdat het kookt. Dan voeg je een stengel munt toe. Giet een kopje thee vol en stop dit weer terug boven in de theepot. Herhaal dit drie keer. Tadaaa, je Marokkaanse thee is klaar :) En jullie zullen mij niet geloven... maar Lisanka drinkt Marokkaanse thee en vindt het stiekem nog best lekker :D (dat zal komen door de enorme hoeveelheid suiker, haha)

Na een lekker kopje thee vertelden deze lokale mensen over de Nomaden en hoe zij kleden maken. We kregen een demonstratie te zien hoe wol eerst werd gekaard, dan werd gesponnen en gewoven om er een tapijt van te maken. Alle kleuren in een tapijt komen van natuurlijke kleurstoffen! Zoals saffraan voor oranje, kool voor zwart, alfalfabloemen voor paars en blauw komt van mineralen (bv turquoise). Er worden verschillende soorten wol gebruikt voor de kleden, schapenwol, lamswol, kamelenwol, baby kamelenwol en een soort zijde gemaakt door een cactus. De structuur en zachtheid van een kleed wisselt per wol soort. Kamelenwol geeft dunne stugge kleden, waar schapenwol zorgt voor zachtige (en wollige) kleden. Een natuurlijk gemaakt kleed zou je kunnen herkennen aan kleuren die nooit vervagen en een verschillend begin en eind (alleen het einde heeft rafels). Een groot kleed (zeg 1x2m) kost gemiddeld zo’n zes maanden om te maken! De prijs die ze hiervoor vroegen was zo’n 4000-7000 dirham (360-630 euro). Maar dit was dan de onderhandelprijs, haha, dus reken op iets meer dan de helft... 300 euro voor zes maanden werk?! Laat het in Nederland maar niet horen ;)

Na dit prachtige schouwspel was het nog een half uurtje wandelen naar de echte kloof. Hier gingen twee meiden nog rotsklimmen, letterlijk tegen een stijle berg omhoog, petje af! De kloof zelf was maar zo’n tweehonderd meter lang. Prachtig om te zien, maar de wandeling door de palmerie vond ik zelf een stukje mooier.

In de avond weer gegeten bij het hotel, waar ze voor het eerst sinds onze reis ook bier en wijn verkochten! Gezien alcohol volgens de islam verboden is, is dat moeilijk te krijgen in Marokko. Geen probleem, ik ben toch niet zo’n alcoholdrinker.

Morgen vertrekken we naar Ait Benhiddou voor een nachtje en daarna door naar Imlil.

Weetjes:
-Toiletpapier kennen ze hier niet overal. Neem vooral je eigen rol of zakdoekjes mee. Vanwege het snel verstopte riool mag het papier ook niet het toilet in, maar moet je het in een (vaak open!) emmertje naast de wc stoppen, brrrr.
-Op straat in Tinghir zie je eigenlijk alleen maar mannen, heel bizar. Mannen zijn gekleed zoals ze willen, zowel in een gewaad als in korte broek met t-shirt. Vrouwen zijn altijd bijna geheel bedekt, tot de sokken in hun sandalen aan toe.
-Kinderen weten al op vroege leeftijd dat ze geld kunnen verdienen aan toeristen. Ze maken diertjes van gevlochten riet in de hoop deze te kunnen verkopen. Deze kinderen zijn vasthoudender dan de verkopers op het plein in Marrakech!!
-Schapen, geiten, ezels, muildieren en kamelen heb ik al veel gespot. Nog geen kip gezien, maar wel elke dag gegeten?!
-De moskee hoor je hier elke dag. Moslims bidden vijf keer per dag: 1,5u voor zonsopgang (heel vroeg!), midden op de dag (rond half 2) , tussen midden op de dag en zonsondergang (rond 5 uur), zonsondergang (rond half 9) en 1,5 na zonsondergang (rond 10 uur).