Essaouira: een plaat(s)je aan de kust!

Zaterdag was het wandeldag in Imlil en dus relaxdag voor mij. De avond eindigde met een typische Marokkaanse maaltijd: couscous geserveerd in een tajine met kip en groente.

Op zondagochtend vertrokken we rond 10.00u met ons busje richting Essaouira, een plaatsje aan de kust. Na drie uur rijden wist Omar, onze chauffeur, weer een heerlijk restaurantje langs de weg waar we dit keer een broodje kip te eten kregen. Na nog een uur rijden kwamen we aan in Essaouira. Daar sliepen we in hotel Gnaoua, midden in de medina.
In de middag was het tijd om de stad te verkennen en liepen we de lange hoofdstraat af naar het strand. Niet zo heel veel mensen liggen hier te zonnen omdat het vaak hard waait en je dus gezandstraald wordt. Wel zagen we surfers, windsurfers en kitesurfers, dat gaat wel handig als het wat harder waait.
’s Avonds had Judith, onze reisleidster, weer een prachtig restaurant uitgezocht. Het was een panoramisch terras met uitzicht op de zee en de zonsondergang! Hier heb ik mijn eerste alcoholische drankje kunnen doen, een lekkere Pina Colada :) Hoewel het restaurant gespecialiseerd was in vis, zaten we allemaal aan de pasta of pizza (wel met vis, haha). Vergeleken met de rest van Marokko was dit restaurant erg duur. Een visgerecht kostte al snel 20 euro (en dat terwijl we normaal voor nog geen 10 euro eten en drinken).
Om 22.30u liepen we terug naar het hotel en het was bizar om te zien dat het superdruk was op de hoofdstraat van de medina. In de avond leeft het hier en is er markt in de straat. Bolderkarren met producten zie je in de straat staan, brood, vis, fruit, kruiden.

Op maandagochtend was het tijd voor mijn ritje te paard! In elk land waar ik op vakantie ben, probeer ik altijd een rondje te paardrijden. Hier had ik via Tripadvisor een stal gevonden met goede recensies (Equi Evasion). In armere landen zie je vaak paarden die het wat minder goed hebben dan in Nederland, vaak aan de rand van het strand of stad in het oog van de toeristen. Hier ga je dus niet rijden :)
Ik was samen met Judith en onze gids, we hadden een privé 2-uurs rit over het strand. Ik kreeg een ‘wilde’ Arabische hengst mee (haha! Penny!), genaamd Atlas. De reden dat ze hier alleen met hengsten werken is dat ze een groter uithoudingsvermogen hebben. Ruinen en merries hebben meer pauze nodig, aldus de gids. Hier moeten de paarden hard werken, 3 ritten van 2 uur of een 6-uurs rit zijn hier geen uitzondering. De ritten zijn echter wel vrij rustig, lange stukken stappen en korte stukken galop.
Zo hadden wij dus een prachtige rit door de omgeving, een soort beboste duinen, duinen en strand. Op het strand hebben we een paar keer langs de zee gegaloppeerd. Op de terugweg had Judith besloten dat haar paard voluit mocht, dus dat werd racen en in rengalop het strand over. Wow!

Terug in Essaouira gingen we lunchen bij de visstalletjes in de haven. Net als in Marrakech op het plein staan hier een aantal stalletjes naast elkaar die allemaal willen dat je bij hun komt eten. Het was een hilarisch gezicht om al die mannen te zien zwaaien naar ons :D We gingen zitten bij stalletje nummer 14, waar we een heerlijke verse gemixte visschotel kregen. Sardientjes, garnalen, inktvis, red snapper, zeebaars, met frietjes, salade, brood en drinken, voor slechts zeven euro per persoon!
Daarna nog even een Italiaans ijsje gescoord, toch wel erg lekker zo’n toetje :)

Vervolgens maakten we nog een kleine wandeling door de haven. Hier waren grote vissersboten hun lading aan het lossen, die dan weer werd verkocht op de vismarkt (waar wij helaas niet naar binnen mochten).
Het diner was dit keer niet heel spectaculair, maar ik kan wel vermelden dat ik een lekkere visspies heb gegeten.

Dinsdag hadden we nog een dag in Essaouira. Die heb ik vooral besteed met rustig aandoen en even uitrusten van de drukke maandag. ’s Ochtends over de medina geslenterd en uiteindelijk nog iets gekocht voor mijzelf! Ik wilde graag oorbellen van de Fatima hand die je hier overal ziet. De hand van Fatima wordt ook wel ‘hamsa’ genoemd en is een soort talisman, bescherming tegen het kwade. Het bestaat uit vijf delen (twee duimen en drie vingers) en symboliseert de vijf geboden van de islam: 1. tenminste eenmaal Mekka bezoeken 2. publiekelijk belijden van de Islam 3. geven van liefdadigheid 4. vasten tijdens de Ramadan 5. dagelijks (vijf keer!) bidden richting Mekka.
Uiteindelijk de oorbellen gevonden bij een klein winkeltje, die vele sieraden verkocht. Het waren twee grote hangers die de meneer voor mij in oorbellen had omgetoverd. Dan begint het onderhandelen. Gelukkig had ik Judith mee, want hier was ik nog niet zo gedreven in. De meneer begon met een openingsbod van 400. Ik begon met 50, eigenlijk oneerbiedig laag, maar anders kom je nooit op ongeveer de helft van de prijs waarmee de verkoper begint. Voor 220 dirham was de koop gesloten en nu ben ik de trotse eigenaar van twee hamsa oorbellen die ik meteen in mijn oren had gehangen.
Nou, dan kom je de medina helemaal niet meer door. Een blanke vrouw (check), blond (check), zeer lang voor Marokkaanse begrippen (check) en met hamsa oorbellen in! Overal werd gelachen en gezwaaid. Een man wilde zelfs foto’s maken van mijn oorbellen! Nou, toch even zijn winkeltje in en het bleek dat hij zelf sieraden maakte en mijn oorbellen ook wilde namaken. Dus terwijl hij het patroon op mijn oorbel natekende, kregen wij heel gastvrij Marokkaanse thee (gelukkig met heel veel suiker!). Maar sluw als ze zijn begon hij ook allerlei armbanden uit te stallen in de hoop dat we nog wat kochten bij hem, haha, niet dus.

Door naar de lunch, wat dit keer bij een patisserie was. Niet echt lunchen dus, maar meer lekkere gebakjes eten. Ik had een soort pastei gevuld met rijst, tonijn en kaas, erg lekker. Ook nog een soort cakeje met een dikke groene laag fondant met pistache eroverheen, mierzoet, maar erg lekker!
Ook de middag bracht ik door met wandelen langs de souks en nog even uitwaaien aan het strand. Het water was best koud. Hoewel het altijd mooi weer is in de stad, is het maar een graad of 25. Met de harde wind en de koude zee vind ik het geen echte badplaats. Maar voor mij was het een heerlijk temperatuurtje :)

We eindigden deze dag met een kookworkshop bij Latifa thuis, zij was de manager van het hotel. De helft van de groep ging een tajine maken en de andere helft, waaronder ik, een pastille. De pastille is hier echt een nationaal gerecht en wordt eigenlijk alleen gemaakt voor bijzondere gelegenheden, op bruiloften en feesten. Het is een enorme klus om te maken en voor de mensen hier zijn de ingrediënten ook best prijzig. Het recept is opgeschreven, maar voor mij zo ingewikkeld, dat ik niet weet of ik het ooit nog ga maken ;) Ingrediënten die nodig zijn: heel dun deeg bestreken met veel gesmolten boter, voor de eerste laag kip gemarineerd in het prutje van de tweede laag, de tweede laag is ui, olie, koriander, peterselie, peper, zout, gemberpoeder, saffraan, kaneel, suiker, eieren, de derde laag zijn amandelen die eerst geweld, gebakken en dan fijngehakt zijn met suiker en kaneel. Tussen elke laag zit een lapje deeg en bovenop het deeg wordt na 30 minuten in de oven nog poedersuiker en kaneel gestrooid. Een zeer lekker hapje, maar erg machtig!

Woensdagochtend begint het laatste deel van de reis. We gaan zo terug naar Marrakech waar we nog twee korte dagen hebben voordat we weer terugvliegen naar Nederland. Nog even genieten dus :)

Weetjes:
-Heel bijzonder dat mannen hier hand in hand lopen en heel handtastelijk naar elkaar zijn. Ze omarmen elkaar terwijl ze naast elkaar zitten en zoenen elkaar als begroeting. Eigenlijk net zoals vrouwen in Nederland.
-Bijna alle mannen hebben hier dezelfde naam! Ze heten vaak Youssef, Achmed, Hassan, Mohamed, Hamid of Moustafa.
-De paardrijgids vertelde ons dat mannen graag een vrouw willen met een goed hart en lang haar. Toen ik liet zien dat mijn haar kort was en ik aan krachttraining doe, dacht die kerel volgens mij dat ik lesbisch was, hahaha!
-Het gemiddelde salaris in Marokko ligt hier heel laag. Ongeveer 185 euro per maand! Latifa (de hotelmanager) vertelde dat zij ongeveer 3000 dirham per maand verdiende. Haar huur was al 2400 dirham! Ze woonde samen met haar moeder en haar dochter. Geen man meer in huis, vader overleden en gescheiden van haar man. Voor haar is het heel moeilijk om rond te komen, dus naast haar werk geeft ze nog kookworkshops en krijgt ze soms geld van familie.