Marrakech, het leven op straat!

Na zo’n drukke reisdag hadden we vanochtend de tijd om uit te slapen. Om negen uur zaten we aan het uitgebreid ontbijt: vers fruit, ontbijtgranen, broodjes, Franse snacks en Engels ontbijt. Keuze genoeg!

Om tien uur vertrokken we met de taxi voor een lange dag in Marrakech! We begonnen bij Palais Bahia. Een groot paleis waar maar een klein gedeelte zichtbaar was voor het publiek. Een gids hadden we niet (Arabisch of Frans zijn geen talen die we vloeiend spreken) en de weinige borden in het paleis waren in dezelfde talen beschreven. Het enige wat ik heb begrepen is dat een machtige Arabier het paleis heeft laten bouwen voor zijn 4 vrouwen en een stuk of 12 minnaressen waarbij elke vrouw haar eigen vleugel kreeg.

Na het paleis gingen we op weg naar een hammam. En niet zomaar een hammam, nee, een echt Marokkaans badhuis! In een steegje zoals elk ander (smal, vol met winkeltjes en platen boven de steeg tegen de zon) zat een kleine ingang met de tekst “femme hammam”. Nieuwsgierig gingen we met zijn allen naar binnen en betaalden we voor entree, zeep, een srub en een massage (slechts 100DH = 9 euro).
Het zag er een beetje smoezelig uit en we wisten niet zo goed waar we terecht waren gekomen. Er zaten twee dames die geen woord Engels spraken en volgens mij ook geen Frans. Maar dat kon ze niets schelen en ze babbelden vrolijk tegen ons waaruit we begrepen (met handen en voeten) dat we ons om de hoek konden omkleden. Braaf zaten we allemaal in bikini te wachten tot we werden meegenomen de hammam in. We kwamen door drie grote ruimtes, niets anders dan een betegelde vloer en muur met een hoog plafond en een waterkraan aan de muur. In de laatste ruimte gingen we op de grond zitten en werden er grote emmers met warm water neergezet. Er zaten bakjes in waarmee we ons lijf konden afspoelen.
We konden een beetje afkijken bij de Marokkaanse vrouwen die om ons heen zaten en serieus een uur bezig waren met een heel wasritueel. Zij nemen een klein matje mee en een krukje om op te zitten. Een wastasje met zeep en scrubhandschoenen. En dan vooral lekker boenen, maar juist elkaar boenen. Het lijkt een heel sociaal ritueel te zijn. Allemaal vrouwen in niets anders dan een bikinibroekje!
Omstebeurt werden wij gescrubt door een Marokkaanse dame. Ook zij droeg slechts een broekje en we werden barbaars over haar been gelegd, haha :D Een bijzonder ritueel. Je begint op je buik en ligt met je hoofd op haar been. Dan scrubt ze hardhandig je hele rug en billen. Daarna op je rug en als laatste de armen en benen. Flinke vellen kwamen er vanaf! Die kon je dan weer afspoelen door steeds een bakje water uit een emmer te pakken. Wat nou douches?!
De volgende ronde was de ‘massage’. Met een apart stuk zeep (het is een soort bruine gelei), ruikend naar vijgen, werden we ingesmeerd. Eerst braaf de rug en benen, daarna je buik en borst. Vervolgens kon je jezelf weer afspoelen met water. Preuts zijn werkt hier niet, haha. En helaas, hier heb ik geen foto’s van ;)
Na twee uur stonden we weer buiten. Wat een ervaring! Een echt badhuis waar we tussen de lokale bevolking gewassen werden, heel bijzonder.

Na het wasritueel was het tijd voor de lunch. Een mooi restaurantje aan de rand van het Jmaa el Fna plein, met een panoramisch terras. Na gisteren de couscous besteld te hebben, ging ik vandaag voor broscette (een vleesspies). Samen met een heerlijk vers geblenderd fruit sapje, yum! We konden even heerlijk relaxen op het dakterras, want we waren allemaal een beetje rozig van de hammam.

Vervolgens gingen we op weg naar Madera Ben Youssef, een oude koraanschool naast een moskee (daar mochten we helaas niet in). Ook hier geen Engelse gids of tekst, dus het was vooral rondlopen en genieten van de prachtige architectuur!

Eenmaal weer buiten splitste de groep zich op. De ene helft ging naar een fotomuseum en met de andere helft gingen we wandelen door de souks. We hadden een uur of twee om lekker te slenteren door de smalle straatjes van Marrakech, lekker te relaxen op weer een ander panoramisch terras, het plein te bezichtigen bij daglicht (rustig, maar je wordt doodgegooid met henna, mannen met slangen en aapjes aan een ketting) en lekker te chillen in een parkje aan de rand van het plein.

Om zeven uur was het nog steeds vrij rustig op het plein, dus hebben we nog een drankje gedaan bij weer een ander panoramisch terras, voordat we op het plein zouden gaan eten. Wel ideaal trouwens, want naast het prachtige uitzicht heb je door de hoogte vaak ook een windje, wat heel welkom is bij de 34 graden die Marrakech heet is.
Rond half negen begon het echt te schemeren, voor zover je dat schemeren kunt noemen. Je ziet dat de zon onder gaat en dat het plein in de schaduw ligt door de omringende huizen. Dan is het tijd om het plein op te gaan, want binnen een half uur is het pikkedonker en is het heerlijk druk op het plein, wat een bedrijvigheid!
Judith, onze reisleidster, was bij het eerste eettentje (#81) al overstag gegaan. Een prachtige jongeman had haar overtuigd om daar te gaan eten. Dus zo zaten we aan de lange tafel met bankjes en zagen we het eten uitgestald, waarachter de mannen het eten stonden te bereiden op de grill. Alweer heerlijk gegeten! We kregen olijven, brood met een tomatenprutdipje, een groenteschaal met aubergine, paprika en aardappel, lekkere frietjes en verschillende vleesspiezen. Ondertussen zie je heel veel mensen om je heen, veel gezelligheid en de mannen in actie die iedereen bij hun eigen eettentje naar binnen willen lokken. Je hebt ook rijdende eettentjes, zo kwamen #1 en #15 langs met allerlei Marokkaanse koekjes. Je raadt het al, nummer 1 was een leuke jongen dus daar werd al het gebak gekocht, tot grote teleurstelling van nummer 15.

Na een uur of twaalf (!!) op pad te zijn geweest door Marrakech was het weer tijd om een taxi te scoren richting het hotel. Judith had weer een taxi geregeld, maar die stond aan de overkant. Op vrijdagavond is het echt chaos in de stad. Auto’s, taxi’s, bussen, brommers, fietsers, alles rijdt door elkaar en bijna op elkaar. Onze chauffeur liep gewoon de straat op en zorgden ervoor dat we konden oversteken. Niet achter elkaar, maar allemaal naast elkaar en gewoon stoïcijns doorlopen, zo kom je veilig aan de andere kant, haha.

Om half elf lag ik lekker in mijn grote kingsize bed en heb ik heerlijk kunnen slapen.
De volgende dag (dat is vandaag) gaan we met ons eigen busje naar de Zagora woestijn. Geen idee wanneer ik weer internet heb voor een volgend reisverslag, dus geniet maar van dit uitgebreide verhaal :)

Weer wat bijzondere weetjes:
-In Nederland zijn Mercedessen populair bij de Marokkaanse bevolking, maar in Marokko ook! Veel auto’s en taxi’s zijn een Mercedes. Niet de nieuwste modellen, sommigen wel behoorlijk oud denk ik zo. Zo moet je oppassen dat de klink er niet uitvalt bij het open doen van de deur, haha :D
-Marokkanen hechten veel waarde aan aanzien. Beroemde Nederlanders die langs waren geweest werden gefotografeerd en prominent opgehangen in de winkel of bezienswaardigheid. Willem-Alexander en Maxima vonden we in een winkeltje in een souk en in Madera Ben Youssef. En bij het avondeten op het plein moesten we echt weten dat Ruud de Wild en Sebastiaan Labrie langs waren geweest en hij showde trots de foto’s op zijn telefoon. Ook Badr Hari is hier favoriet als ze doorhebben dat je uit Nederland komt.
-Erg opdringerig vind ik de Marokkanen hier niet. Ja natuurlijk komen ze direct naar je toe als je ergens stil gaat staan, maar lief lachen, ‘salam’ zeggen en daarna aangeven dat je geen interesse hebt en doorlopen werkt prima...
-... tenzij je een blonde meid bent van 1.85m. Dan ben je een bezienswaardigheid, haha :D Je wordt nagekeken, er wordt naar je gefloten, je hoort “mooi”, “schone” of “ik hou van jou”. Mijn reisgenootjes wilden me zelfs al inruilen bij een souk, bizar! Dus pap, als je nog een stuk of 20 kamelen wilt, dan kun je me hier achterlaten... ;)
-Om aan te geven hoe goedkoop Marokko is... zo’n dag als vandaag met een taxi heen en terug, het paleis, de hammam, de koraanschool, terrasje, lunch en avondeten kostte mij ongeveer 30 euro!