Het zanderige zuiden.

Tijd voor het volgende gedeelte van de reis! Om negen uur stond het busje voor de deur, met chauffeur Omar, die de komende reis bij ons blijft. Eerst naar de supermarkt voor het inslaan van water (ik drink hier minstens 3 liter per dag!) en snacks voor onderweg.
De reis van Marrakech naar Zagora duurde uiteindelijk ongeveer zeven uur zonder stops, een lange reisdag dus! Een reistempo van gemiddeld 50km per uur. De wegen zijn hier niet slecht, gewoon stevig asfalt met twee rijbanen en af en toe wat gaten. De snelheid ligt zo laag omdat je door het Hoge Atlas gebergte rijdt, met slingerende weggetjes en haarspeld bochten.

Na vier uur rijden kwamen we aan in Ouarzazate. In deze plaats ligt een filmstudio waar ze decors bouwen en gebruiken bij het filmen. Het felle natuurlijke licht, altijd mooi weer, grote ruimte en geen geluidsoverlast zorgt ervoor dat het een ideale locatie is voor het filmen. Dat het overdag 45 graden wordt (en echt heet is!) maakt ze schijnbaar minder uit. Op dit moment zijn ze daar aan het filmen voor de serie Atlantis en de film Cleopatra. In het verleden hebben ze onder andere gefilmd voor Alexander, Ben Hur, Indiana Jones en The Mummy. Grappig om te zien hoe de decors in films heel groot lijken, terwijl ze in werkelijkheid maar een klein hoekje van een gebouw of binnenplaats nabouwen.

Na de filmstudio’s was het tijd om te lunchen. Na al het Marokkaanse eten wat we gehad hebben en nog gaan krijgen, besloten de meeste mensen om toch pasta of pizza (yum!) te eten. Goed gevuld op weg voor het tweede deel van de reis, nog drie uur naar Zagora.

In Zagora kwamen we aan bij een hotel vanwaar onze overnachting in de woestijn geregeld was. Een klein rugzakje inpakken met wat spulletjes voor de nacht (een vest, want het is toch koud ’s nachts in de woestijn?!) en Omar bracht ons naar de rand van de woestijn. Vanaf hier moesten we zelf lopen naar het kamp. Bepakt met water gingen we op pad. Zo ver was het gelukkig niet, een ruim half uur lopen. Ook niet door het mulle zand, maar voornamelijk over een soort hard stenen pad vermengd met zand. Een echte woestijn was het niet, tussen de bergen hadden zich zandduinen gevormd waartussen een kamp was opgezet. Het echte middle-of-nowhere gevoel werd een beetje teniet gedaan door een toiletgebouw met een echt toilet, douches en een marmeren vloer... midden in de woestijn, haha! Maar, de sterrenhemel was er niet minder helder van. Wat een prachtig uitzicht! Ook de huilende wolven... eh, kamelen... zorgden ervoor dat je het gevoel had alsof je ergens aan het eind van de wereld was gedropt.
We werden verwelkomd met Berberse whiskey, een hele sterkte thee met een zoete smaak. Ik moet zeggen dat ik deze thee toch wel te drinken vond, haha, waarschijnlijk door de vele suiker.
Voor het diner hadden ze soep gemaakt (iets met linzen, kikkererwten en couscous denken we), een tajine met kip en als toetje water- en galiameloen. Later op de avond werd een kampvuur aangestoken en begonnen de Arabieren te zingen en op hun trommels te slaan.
Nooit geweten, maar in de woestijn waait het ’s nachts heel hard. Heerlijk slapen was er voor mij niet bij, de wind en de huilende kamelen maakten het wat onrustig. De nacht was kort, om zes uur moesten we opstaan voordat de zon te fel zou branden en het te heet zou worden. Niet douchen, maar gewoon genieten van de zandscrub die de woestijn ons bracht.
Met een pick-up-truck werden we weer terug naar de bewoonde wereld gebracht. Hier stond Omar weer op ons te wachten om ons te brengen naar de volgende bestemming: Merzouga.

Van Zagora naar Merzouga was het ongeveer vijf uur rijden. In Rissani maakten we nog een kleine tussenstop voor het kopen van tulband doeken. Die zouden goed van pas komen bij onze volgende woestijnovernachting.
Het laatste half uur van de reis bracht ons over onverharde wegen, richting de zandduinen van Erg Chebbi. Dit keer wel een echt middle-of-nowhere gevoel. Aan de rand van de Sahara woestijn sliepen we in hotel Auberge du Sud. Echt een plaatje aan de rand van de woestijn, met zwembad!
Na een overheerlijke lunch in het hotel (salade, kefta (= een soort gehaktballetjes) en brood) konden we dan ook een duik nemen in het zwembad om het zand van ons af te spoelen. Wat uiteindelijk net zo hard weer terug waaide op ons lichaam. Vergeefse moeite, maar wel heerlijk verkoelend.

In de vroege avond, om zeven uur, had ik een keuze activiteit gepland, namelijk quad rijden door de woestijn!! Gaaaaf! Ik sta hier nog te stuiteren en kan het iedereen aanraden. Met een grote quad reden we over de duintoppen om af en toe hard naar beneden te scheuren en ook weer hard omhoog. Als je te weinig vaart maakte dan slipten de achterwielen weg in het zand. Het uitzicht was letterlijk adembenemend. Ook wel handig, want dan kon er ook geen zand naar binnen waaien. Op sommige momenten werden we echt gezandstraald, net of er schuurpapier over je huid werd gehaald. Maar de wind die het zand over de duinen blies was wel heel mooi om te zien.

Na ons quad avontuur werd onze avondmaaltijd geserveerd. Meerdere schalen met eten, kip, lam (denk ik), rijst, bloemkool, sperziebonen en heerlijk aubergine prutje met zoete smaak, wat uiteindelijk vijgen bleken te zijn. Ook hier werden we weer vergezeld door Arabieren met trommels en jammerende stemmen.
Voor mij was het vroeg naar bed om lekker te kunnen bijslapen van de korte nacht in de woestijn.

Vandaag blijven we nog een dag bij het hotel, lekker relaxen bij het zwembad en even niets doen. Vanavond vertrekken we per kameel de woestijn in, waar we een nacht zullen doorbrengen. Morgen gaan we naar Todra, waar we een kloof gaan bewandelen (ik hoop nog steeds op die pakezel!).

Weer wat weetjes:
-Ook hier kun je “zand op de weg”, “stenen op de weg”, “gat in de weg” spelen, maar dan in het echt, haha :D
-Vrijwilliger Mario had mij verteld dat 20 kamelen al een hele grote hoeveelheid was om te krijgen als bruidsschat... nou, hier bieden ze zelfs 10.000 kamelen voor mij ;)
-Franse invloeden zijn hier goed te zien. Maar die gekke Franse toiletten (twee voetsteunen en een gat in de grond) hadden ze wel achterwege mogen laten!
-Nooit geweten wat voor geluid kamelen maken. Maar een soort janken komt wel in de buurt, een soort zieke zeehond geluid, haha.