Wat doe ik hier?
Door: Lisanka
Blijf op de hoogte en volg Lisanka
21 November 2008 | Nederland, Amsterdam
Het is alweer een paar dagen geleden dat ik gepost heb, want het duurt hier vaak ook een aantal dagen voordat ik op internet kan. Ik heb thuis helaas geen internet en bij SNP is wel internet, maar daar ben ik hard aan het werk (buiten).
De afgelopen dagen (di-wo-do-vr) heb ik namelijk gewerkt tussen de paarden. Het is echt heel zwaar. Het werk op zich is al pittig (gewoon lichamelijk werk), maar de hitte maakt het nog een graadje moeilijker. Ik zal een beschrijving geven van mijn dagindeling :)
Om zes uur gaat de wekker (niet moeilijk denk je, voor een ochtendmens als ik?! Dat valt nog vies tegen!), maak ik een ontbijtje, kleed ik mij aan en pak ik mijn spullen om naar het werk te gaan. Dit allemaal in een extreem traag tempo, gezien het hier altijd warm is en je bij het minste geringste al gaat zweten en plakken.
Om zeven uur begin ik met mijn werkzaamheden in Seaside Nature Park. Ze hebben hier meer dan zestig paarden, waarvan we er twaalf gebruiken voor de toeristen en een aantal als leadhorses, voor de guides (zoals ik). De paarden staan in verschillende ‘weilanden’ (meer natuurgebieden). ’s Ochtends gaan we eerst voeren, dus dan worden alle paarden naar een grote paddock gestuurd waar emmers klaarstaan met brok. Ondertussen wordt het rek schoongemaakt. Het rek is een soort overkapping waar de paarden onder staan als ze moeten rijden. Hier kunnen ze de hele dag gras eten, dus aan het eind van de dag ligt het vol met gras en poep. Dit ruimen we dus elke ochtend op.
Als de paarden klaar zijn met eten gaan ze onder deze overkapping waar ze worden gepoetst en gezadeld. Dit alles moet in twee uur gebeurd zijn, omdat er vaak al ritten om 9.00u beginnen.
De hele dag door zijn er verschillende dingen te doen. De paarden moeten water hebben, de manen moeten worden geknipt, ze moeten goed gepoetst worden (ze worden hier aardig smerig met zand en zee!), watertonnen moeten worden schoongemaakt etc. Er zijn altijd wel klusjes om te doen.
Er zijn hier verschillende ritten. Eenuursrit, tweeuursrit, sunside ride (met champagne en marshmellows boven het kampvuur!) en private rides (met draf en galop). Ik hou me bezig met de eerste twee ritten. De sunsetride is namelijk van 5-7 en wordt eigenlijk altijd door mannen gedaan, omdat het hier om zes uur al pikkedonker is. De private rides worden door de ervaren gidsen gedaan, omdat je ook gaat draven en galoperen door het gebied heen.
De afgelopen dagen heb ik nog maar één private ride gezien en één sunset ride. Dat laatste is trouwens een verhaal apart, dat komt nog ;)
Vanochtend heb ik mijn eerste rit begeleid! Afgelopen dagen ben ik wel met ritten meegeweest, maar meer als assistent, om te leren hoe de ritten gaan. Maar vanochtend had ik dan mijn eerste rit met één toerist, wel zo rustig! Nou, het ging echt super. We hebben in het park verschillende paden lopen, zodat je zelf verschillende routes kunt rijden. Nu is de route van de eenuursrit eigenlijk altijd hetzelfde, en ik had gelukkig het goede pad gevonden ;) Op twee plekken heb je een heel mooi uitkijkpunt en hier vertel je dan wat over de omgeving en maak je foto’s van de toeristen. Aan het eind van de rit ga je de zee in, tot ongeveer halverwege je bovenbenen. (Bij de private rides gaan ze wel echt zwemmen!) Lekker afkoelen dus, voor mens en paard. Wel een gepruts met schoenen, want ik heb dus een paar schoenen om in te werken en een paar schoenen om mee te rijden. Het uitzicht is hier echt prachtig, dus dat is elke keer weer een verademing.
Tussen half 12 en half 2 heb ik pauze en die kan ik goed gebruiken. Meestal ga ik onder de palapa zitten en lekker een tukje doen. De palapa is een soort huisje zonder muren met een dak van palmbladeren (lekker tropisch!) en daaronder staan banken en picknicktafels. Een heerlijke plek om lekker te relaxen. Rond een uur of drie worden de paarden gevoerd, maar ook dat verschilt weer per dag met het aantal ritten wat je hebt (gisteren na de sunsetride dus pas om acht uur!). En om vijf uur is het einde van je werkdag, maar de afgelopen dagen ben ik nog nooit om vijf uur klaar geweest, omdat er toch veel moet gebeuren. Soms heb je nog een tweeuursrit van vier tot zes, en dan kun je dus nooit op tijd klaar zijn. Gelukkig wordt overtijd hier netjes uitbetaald :)
Met de ritten is het trouwens afwachten wat voor mensen je krijgt. Er zijn locals die komen rijden, maar voornamelijk veel toeristen van zowel cruiseschepen als mensen die hier op vakantie zijn. Ze komen overal vandaan, maar het fijnste (moneywise ;)) is als het Amerikanen zijn, zij geven namelijk fooi! En fooi heb je nodig om rond te komen, omdat het salaris hier niet zo hoog ligt. Er is geen pijl op te trekken hoeveel fooi je krijgt, dat varieert van niets tot 1-5-10-20 dollar, maar ook 100 dollar is geen uitzondering!! Die 100 dollar heb ik trouwens niet verdiend. Die krijg je eigenlijk alleen bij sunsetrides of private rides omdat die zo speciaal zijn.
Om terug te komen om de sunsetride (dat verhaal apart, dat komt nu), gisteren hadden we er dus een. Een boeking van 15 mensen (dat is veel, meestal is een rit met 1 tot 6 mensen per guide), allemaal uit eenzelfde resort (of eigenlijk: duurste villa van het eiland). De rit begint normaal gesproken om vijf uur, omdat je zo de zonsondergang kunt zien bij het kampvuur en het nog licht is als je begint met rijden (erg handig met opstappen). Nou, deze mensen waren erg rijk, en rijke mensen letten niet zo op tijd. Het bleek dat ze ’s middags nog graag bij het zwembad wilden liggen, waardoor ze dus veel te laat waren vertrokken. Het verkeer is hier rond de spitstijden ook een hel, want ja, ook hier bestaan files! Je doet er dus ongeveer een uur over om aan de andere kant te komen (let wel: het eiland is net zo groot als terschelling ;)). Drie keer raden hoe laat die mensen hier waren? Net na ZES uur! Lekker dan. Bovendien hadden ze helemaal geen idee waar ze zich voor opgegeven hadden, want het bleek dat de mensen twee uur rijden veel te lang vonden (terwijl een sunsetride twee uur duurt!). Nu werd de groep opgesplits in twee, de ‘stoere’ mannen gingen met Roderick mee, en de ‘mietjes’ (quote: “die stomme wijven”) met Inge en mij. Het werd een lekkere chaos. We waren net vertrokken of Prince, het veulen van Princess (een merrie die we mee hadden op rit) ontsnapte en kwam lekker bij ons lopen. Verder waren de toeristen niet erg snugger, en de paarden wel, dus twee hadden er alweer de weg naar huis gevonden! (Logisch, want om zes uur staan de paarden normaal lekker te eten in het weiland). Na een moeizaam half uur waren we eindelijk bij het kampvuur aangekomen (normaal te doen in tien minuten). De mannen waren er al, maar dronken geen champagne en aten geen marshmellows, want dat was niet kosher. (Het bleken dus joden te zijn.) Heel handig om dat van te voren te weten… Dus na een korte pauze hadden ze eigenlijk niet meer zo’n zin om te rijden, en gingen we hetzelfde paadje terug. Ze waren al snel weer naar huis. Hmm, ja. Roderick had met de stoere mannen gedraafd en gegaloppeerd en die schenen het wel leuk te hebben gehad, want hij kreeg dus een briefje van honderd als fooi! (Jaja, hij heeft zijn woord waargemaakt.) Hij was zo lief om deze te delen met Danny, Inge en mij, dus toen was ik dertig dollar rijker :D
Trouwens, echt bruin word ik hier nog niet. Ik smeer me rot met factor 50 (haha), omdat ik anders zo rood word als een kreeft. Dat is vandaag wel weer gebleken, toen ik me vergeten was in te smeren. Mijn armen zijn gewoon rood! En dat is juist de plek die het meest zon heeft gehad.
Mijn gevoelens om hier te zijn wisselen nogal. Ik heb stiekem toch wel last van heimwee en gisteren heb ik huilend met mijn mama aan de telefoon gehangen :$ (quote: “nee, niet weer!”) Ik vind het erg moeilijk hier, want ik heb totaal nog geen routine. ’s Avonds ben ik uitgeput van al het werken en lig ik dus al tussen acht en tien op bed. Niet echt handig als je nog wilt uitgaan. Morgen en overmorgen (weekend) ben ik vrij, dus dan kan ik er eens op uit. In ieder geval moet ik nog boodschappen gaan doen en mijn was, want daar heb ik doordeweeks geen tijd voor. Ik moet ook nog een lokale simkaart kopen, want ik voel mij hier toos belloos, wat heel erg onpraktisch is als je eens huilend je mama wilt bellen :P
Enne, wat vond ik vannacht in mijn kamer? Een vliegende kakkerlak :o Eeeeeew. Doe je duim en je wijsvinger bij elkaar, zo groot zijn die beesten hier. Echt vies. Gelukkig kon ik hem heel hard doodmeppen met mijn schoen! Daarna ben ik stilletjes onder de klamboe gaan liggen in de hoop dat zijn vriendjes niet in mijn kamer zouden rondscharrelen.
Kortom, ik maak hier nog eens wat mee ;)
-
22 November 2008 - 09:37
Tante Marja:
Het lijkt me best vermoeiend wat je op zo'n dag allemaal moet doen in die hitte.
Ik vind het trouwens leuk om je verhalen te lezen en dat je je moeder belt omdat je heimwee hebt begijp ik best je bent tenslotte ver weg, maar met een telefoon is het net of je vlakbij bent.
Houd je goed en tot het volgende verhaaltje.
Groetjes -
22 November 2008 - 16:27
Jeannette:
Hahahaha, bij het lezen van dat kakkerlakverhaal, moet ik gelijk weer denken aan Polen, met die spin die op de muur zat. En die kennismaakte met jou schoen. Hahahaha -
22 November 2008 - 19:31
Kathinka:
Dag lieverd,
Leuk om al je berichten te lezen. Is het al tijd om de weddenschap te beeindigen.......?
Ik maak maar een grapje. Het is een hele stap die je hebt gemaakt, nu eerst nog even wennen en dan gaat de rest vanzelf. Ik zou misschien die temperatuur wel van je over willen nemen. Jij een beetje van ons en wij een beetje van jou.
Hier is het koud, hagel en sneeuw. Gleed bijna weg op de oprit van de snelweg....de vangrail kwam erg dichtbij. Gelukkig heelhuids op mijn werk aangekomen met 50 km/uur over de snelweg.
Geniet nog effe.
Ik wacht weervol spanning op je volgende bericht. Hou je taai!!!
Dikke knuffel.... -
23 November 2008 - 13:14
Ome Hans:
Hoi Lisanka,
jaja het is niet zo makkelijk om te werken met de warmte.
Het schijnt dat je best kunt wennen eraan, als je maar lang genoeg volhoudt. Verder is het voor ons een plezier om je verhalen te lezen, je moet mar zo denken dat die mensen in Nederland ook hard aan het werk zijn,en wij krijgen geen fooi. Je moet die toeristen gewoon een beetje voor de gek houden en paaien dan lopen de fooien vanzelf wel op. Blijf er het mooie maar van inzien dan komt het vanzelf wel goed, ik weet dat je het kan. geniet van de dingen die om je heen gebeuren en de mooie uitzichten. Als Ariane en ik door het duingebied heenlopen dan kan ik elke keer dezelfde route lopen en toch is die op elk ander tijdstip weer prachtig.
Op dit moment dat ik dit schrijf zondag 23 nov 14.10 uur sneeuwt het al een tijdje, het ziet er prachtig uit, ik moet voor mijn werk nog even wat offertes maken maar dan ga ik gauw met de honden het duin weer in voor een lekkere wandeling. Die honden gaan helemaal uit hun dak met al die sneeuw, dat vinden ze prachtig.
Lisanka geniet en werk nog maar lekker verder.
Tot het volgende bericht.
groet Hans -
23 November 2008 - 17:59
Fabian:
Zussie!
Volhouden heh!
Laat je niet zomaar kennen ;-)
Echt leuke belevenissen, hard werken maar het is wel jouw ding heh met die paarden :-)
En wat betreft die warmte, daar wen je wel aan. Probeer gewoon mensen/vrienden te leren kennen'en die slepen je er ook wel doorheen.
En anders moet je gewoon hard genoeg werken om van je duurverdiende centen je broer over te laten komen voor gezelschap :p
Veel succes en plezier nog!
Fabian
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley